Het beestje bij de naam noemen

In de aanloop naar de verkiezingen van 2002 nam de populariteit van de tot dan toe redelijk onbekende Pim Fortuyn ongekende vormen aan. Dit was voornamelijk te danken aan zijn neiging om waar mogelijk de vinger op de zere plek te leggen. Pim speelde in op de onderbuikgevoelens van een hoop gefrustreerde Nederlanders, en dit op een manier die voor politiek Nederland tamelijk nieuw was: hij benoemde zonder enige vorm van politieke correctheid de problemen waarvan bijna iedereen wist dat ze speelden, maar waar niemand iets over durfde te zeggen.

De onfortuinlijke (no pun intended) moord of Fortuyn heeft zijn gedachtegoed verankerd in de maatschappij. Hij werd een martelaar, en zijn toch al populaire denkbeelden werden een eerbetoon aan zijn bestaan. Anno 2012 hebben wij aan deze denkbeelden twee gevallen kabinetten en de PVV overgehouden.

Het probleem met de nalatenschap van Fortuyn is namelijk niet zijn denkbeelden. De problemen die worden benoemd zijn aanwezig, en moeten bespreekbaar gemaakt worden. Nee het probleem is dat het altijd maar blijft bij het benoemen van problemen. Zowel de LPF als nu de PVV hadden een kunst gemaakt van het beestje bij de naam noemen. Over oplossingen wordt er niet of nauwelijks gepraat. Het doet me een beetje denken aan Amerikaanse ingrepen in de wereld. Er worden een paar bommen gegooid, maar niemand die zich bezighoudt met wat er gebeurt wanneer de rook optrekt.

De populariteit van de denkbeelden van LPF en PVV staan en vallen met de mate van toetsing aan de werkelijkheid. Fortuyn heeft nooit de kans gehad te regeren. De overgebleven leden van de LPF maakten er zo'n rotzooi van dat het kabinet in een recordtempo viel. Geert Wilders is slim genoeg om te weten dat zijn populariteit als sneeuw voor de zon zal verdwijnen wanneer hij in het kabinet zou zitten. Dit is precies de reden waarom de PVV maar wat graag koos voor de afgrijselijke constructie waarin de partij wel invloed had, maar geen verantwoordelijkheid.

Mijn suggestie: laat ze maar regeren, dan zijn we ervanaf en kunnen we weer terug naar de orde van de dag.