Paus Benedictus de XVI besloot dat het weer tijd was om iets controversieels te roepen: "Euthanasie, abortus, en het homohuwelijk zijn zware bedreigingen voor de vrede". Ik vermoed dat hij bang is dat de boodschap achter kerst verloren gaat in alle commercie en zodoende alles aangrijpt om de aandacht te vestigen op wat echt belangrijk is: Paus Benedictus de XVI, de wijze. Althans dat is wat zijn uiterlijk doet vermoeden. Oude grijze mannen in gewaden hebben immers de illusie van wijsheid. Helaas gaat dit ballonnetje niet altijd op, zeker niet wanneer het religie betreft.
Het is niets nieuws natuurlijk, wat onze vriend Benedictus hier roept. Niet voor niets echoën deze woorden door in conservatief Amerika. Euthanasie, abortus, en het homohuwelijk zijn al jaren "bedreigingen" voor "American families" en de antipathie hiertegen is een van de redenen dat George Bush, ondanks zichzelf, werd herkozen als president. Het probleem zit hem in de timing. Voor het eerst lijkt Amerika de dogma's van zich af te gooien. Het homohuwelijk is sinds de verkiezingen van afgelopen November legaal in maar liefst 9 staten. Abortus en euthanasie zijn controversieel, maar in principe hetzelfde geregeld als in Nederland. Het lijkt er zelfs op dat de groep Republikeinen die alle grip met de realiteit verloren had, zich achter haar hoofd begint te krabben.
Hoe verhouden deze uitspraken zich tot de realiteit? Volgens zijne heiligheid brengt abortus "onherstelbare schade toe aan de ontwikkeling, de vrede, en het milieu". Ik weet niet eens hoe ik dit moet interpreteren. Er kan misschien nog een link gelegd worden tussen abortus en ontwikkeling (niet per se een negatieve overigens), maar vrede? milieu? hoe? wat? waar? eh? Over euthanasie had hij het volgende te zeggen: "als in een wet een vermeend recht op euthanasie wordt geregeld, wordt daarmee het basisrecht op leven bedreigd''. Volgens mij verwart de beste man basisrecht met basisplicht. Een eigenschap van het basisrecht op leven lijkt mij de keuze om ervanaf te zien. Alleen bij een plicht is dit niet het geval. Een wet die euthanasie regelt is dan juist een wet die het basisrecht op leven bevorderd, niet bedreigd. Normaal gesproken zou in beide gevallen, terecht, worden gesproken van een holle claim en een roep om deze te staven met bewijs. Maar de kerk heeft van oudsher moeite met, en dus maling aan, het begrip bewijslast.
En dit is nu net het probleem. De paus en alle andere gelovige autoriteiten, hebben de mogelijkheid om hun ongefundeerde claims de wereld in te slingeren, zonder zich te hoeven verantwoorden voor (1) de bewijslast, en (2) de gevolgen van deze claims voor de rest van de wereld. Er zijn miljarden mensen die de woorden van deze paar gekken uiterst serieus nemen, en hier vervolgens vele levensbepalende beslissingen op baseren. Dit soort uitspraken zijn er onder andere debet aan dat homo's getreiterd of zelfs vervolgd worden, mensen die vreselijk lijden zullen moeten lijden zolang de medische wereld hiervoor kan zorgen, en dat kinderen opgroeien zonder vader, en een moeder die hen veracht, omdat hun vader een verkrachter is.
Als er nou iets een bedreiging is voor de ontwikkeling en vrede, dan is het uitspraken van dit soort gecertificeerde mafketels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten